Zelfkennis

Ken u zelf door liefde

Over de mens en zijn ziel bieden de boeken van Jozef Rulof een schat aan kennis, en ons eigen zelf leren we kennen door liefde te geven.
Door Ludo Vrebos, gebaseerd op de boeken van Jozef Rulof.

Zelfanalyse

We kunnen onszelf heel goed leren kennen door aandachtig te volgen wat we voelen, denken en doen.
In de artikelen ‘aanleg talent gave’, ‘fobie en angst’, ‘gevoel’ en ‘ziel’ wordt beschreven hoe onze gevoelens het resultaat zijn van al onze belevenissen in dit leven en onze vorige levens.
Door te kijken welke gevoelens onze ziel heeft meegebracht, kunnen we zien tot welke ‘gevoelsgraad’ we in dit leven gekomen zijn.
In de artikelen ‘van gevoel tot gedachte’ en ‘hersenen’ wordt het denken vanuit ons gevoel beschreven.
Met elke gedachte die we verstoffelijken bouwen we aan onze eigen geestelijke wereld, waarin we in ons hiernamaals zullen voortleven.
Als we de gedachten en handelingen volgen die vanuit ons gevoel gevormd worden, kunnen we zien wat er in ons innerlijk leeft.
Deze zelfanalyse komt tevens aan bod in de artikelen ‘karakter’, ‘persoonlijkheid’, ‘deelpersoonlijkheden’ en ‘wil’.

Door de boeken

De 27 boeken van Jozef Rulof bevatten een schat aan kennis over ons wezen als mens.
Ze beschrijven het ontstaan en de evolutie van ons lichaam en onze ziel.
Ze analyseren hoe de vorige levens van de mens zijn huidige leven vormgeven, en hoe de mens en de mensheid over duizenden jaren heen geestelijk evolueren.
Nu deze boeken er zijn, hebben wij het volgens Jozef Rulof veel gemakkelijker dan alle mensen die op eigen kracht proberen achter al deze kennis te komen.
De kennis uit de boeken komt immers van een bron, die wij als mens op aarde niet kunnen bereiken.
De kennis wordt doorgegeven door meesters van het licht die als geestelijke persoonlijkheden honderden en duizenden jaren lang al het leven bestudeerd hebben.
In de biografie van Jozef Rulof kunnen we lezen wat Jozef heeft moeten doen om deze kennis te kunnen ontvangen voor wie het verlangen voelt om zichzelf als mens te leren kennen.

Zelf aan het werk

We kunnen de kennis uit deze boeken in ons opnemen, maar dan begint pas het eigen maken van deze kennis, en die toepassen in ons eigen leven door ons handelen geestelijk te verruimen.
Jozef omschrijft dit met: ‘Doe goed en ge gaat verder, en heb lief, wat gij lief kunt hebben en de sferen van licht staan voor uw leven open.’
Volgens hem geven zijn boeken de bredere uitleg die hoort bij de boodschap van Christus, en kunnen we ons geestelijk gevoel eigen maken door liefde te geven.
Op een contactavond kreeg Jozef Rulof de vraag of we ook geestelijk kunnen groeien en tot zelfkennis kunnen komen door een dagelijkse tien-minuten-concentratie en een ademtechniek.
Jozef antwoordde dat het belangrijker is om onze concentratie de hele dag door in te stellen op geestelijke verruiming.
En onze hele persoonlijkheid naar het licht brengen, vraagt veel meer dan alleen een ademtechniek.
Een klein karaktertrekje overwinnen, kan al een gevecht op leven en dood betekenen.

Buigen

Het werkelijke gevecht om ons geestelijk te verruimen begint pas wanneer we ons ertoe willen zetten om al het leven elke seconde onvoorwaardelijk lief te hebben.
Dan leren we onszelf kennen, want dan komen we alle gevoelens en karaktertrekken van onszelf tegen die aan deze universele liefde nog niet willen deelnemen.
Het sleutelwoord om dan toch vooruit te komen is volgens Jozef ‘buigen’.
Buigen voor alles wat op ons pad komt, zonder daartegen in opstand te komen.
Aanvaarden wat het leven ons brengt, en daarvan het beste te maken.
Jozef geeft als voorbeelden het buigen voor lichamelijke ziekten, dodelijke ziekten, of het overlijden van een geliefde.
Jozef heeft mensen gekend die al zijn boeken hadden gelezen, en die deze boekenkennis gebruikten om anderen te overbluffen.
Als een ander dan met de dood van een geliefde geconfronteerd werd, dan vonden deze lezers dat die ander dat toch makkelijk moest kunnen verwerken, want door de boeken weten we toch dat de mens verder leeft.
Maar toen deze mensen vier maanden later zelf moesten bewijzen wat ze zich innerlijk hadden eigen gemaakt, zakten ze in elkaar.
Hun grootspraak was alleen bluf en kale drukte geweest.
Ze kenden zichzelf niet, ze dachten al vele graden verder te zijn dan wat ze van zichzelf leerden kennen toen het eropaan kwam.

Liefde voor het leven

De kennis uit deze boeken wordt pas ons eigen innerlijk bezit als we onze medemens leren lief te hebben.
Wanneer we deze kennis in praktijk brengen, zullen we onvermijdelijk struikelen, want we komen karaktertrekken tegen die nog niet meewillen.
Wanneer we dan kunnen buigen voor die karaktertrek van onszelf of van anderen, kunnen toegeven dat die ons even deed vallen, maar daarna met nog meer moed en vooral een grotere zelfkennis weer op pad gaan, dan zijn we ons geestelijk aan het verruimen.
Wanneer we elkaar werkelijk willen begrijpen en aanvaarden, dan gaan we de harmonie voelen van de universele liefde.
Daarvoor is het nodig dat we onze medemens als ‘leven’ gaan zien, waarbij we zijn of haar karakter wijselijk bij de ander laten, want die heeft het wellicht al moeilijk genoeg om zichzelf daarin te leren kennen.
En voor we onszelf als ziel helemaal kennen, zijn we alweer een eeuwigheid verder.

Bronnen en verdieping