wijsgerig onderzoek van elke gedachte
De Socrates in onszelf kan alle gevoelens en gedachten onderzoeken en vaststellen of die licht of duisternis in onze innerlijke ruimte brengen.
Wat is gevoel?
In de Griekse oudheid begon Socrates als filosoof voor de mensheid te denken.
In de tempels van het oude Egypte waren al fundamenten gelegd om tot helder denken te komen, maar Socrates, Plato en Aristoteles stonden aan de wieg van het denken als wijsbegeerte.
Socrates bracht zijn medemens tot denken door het stellen van vragen.
‘Wat is gevoel?
Wat is geluk?’
Sommige mensen vertelden hem dat ze blij waren.
‘Ja’, zegt Socrates, ‘om dat beetje geld dat je daar kreeg.
Maar dat bedoel ik niet, ik bedoel dát gevoel dat ons verbindt met al de wetten, waardoor wij en desnoods al het leven is ontstaan.’
En toen begon de mens wijsgerig te denken.
‘Waarom kust u?
Wat voelt u als u kust?
En welk gevoel krijgt u als u iemand slaat?
Als u iets hards en afbrekends zegt, wat gebeurt er dan in uw ruimte?’
Socrates wou de mens bewust maken van het verschil tussen gevoelens die harmonie geven, en gevoelens die onze innerlijke ruimte verduisteren.
‘Als ik denk en ik wil het goede doen, waarom heb ik dan hier in mij nog het gevoel dat niet deel wil nemen aan mijn goedheid?’
De artikelen ‘wil’ en ‘persoonlijkheid’ gaan in op wat Socrates aan de mensen vroeg.
Daar heeft men later wijsbegeerte aan de universiteit van gemaakt, maar het artikel ‘zelfkennis’ stelt dat het universele vragen zijn voor elk mens die zichzelf wil leren kennen.
De artikelen ‘gedachten van een ander’, ‘wat weten we zeker’, ‘leren denken’ en ‘universele waarheid’ zoemen in op dit filosofische denken.
Gifbeker
Socrates bevroeg het denken van de mens, en dat vonden vele tijdgenoten al te ver gaan.
Hij bracht een hoger voelen en denken, het bevragen of alles wat de mens dacht wel zo zeker en zo waar was.
Maar vele mensen wilden niet aan bewustwording beginnen, ze hielden liever vast aan wat ze kenden.
Daarom kreeg Socrates de gifbeker voorgezet, want in hun ogen besmette hij de mens.
Zij braken dit hoger voelen en denken hardhandig af.
Zij trokken een mist op om de waarheid te verdoezelen, om niet te hoeven beginnen aan nieuw voelen en denken, aan het loslaten van schijnzekerheden.
Wat Socrates hen vroeg, kwam hun niet goed uit, al voelden sommigen dat het waar was.
Maar zij verkozen maatschappelijke zekerheid boven geestelijke bewustwording.
Reïncarnatie
Waar kwam het gevoel van Socrates vandaan, om de mens te bevragen?
Toen hij in het hiernamaals kwam, en hij kon terugkijken in zijn vorige levens, zag hij dat hij in de tempels van het oude Egypte aan zijn eigen bewustwording begonnen was.
Daar leerde hij zijn gevoelens op werkelijkheid te baseren door de gevoelsverbinding met het leven.
Daar was hij begonnen aan zijn wijsbegeerte.
In de sferen van licht werd hij opgevangen door de meesters van de ‘Universiteit van Christus’, omdat hij voor hun orde gediend had.
Hij was in Griekenland gereïncarneerd, om hoger voelen en denken te brengen.
Hij had nog veel meer willen geven in dat leven, maar kreeg daar de kans niet toe.
Socrates kreeg in het hiernamaals de bezieling om opnieuw te reïncarneren, om zijn missie voort te zetten, maar de meesters maakten hem toen duidelijk dat anderen zoals Jozef Rulof naar de aarde terug zullen keren om de missie van Christus te dienen.
Toen begreep hij dat zijn gifbeker nog niet het ergste was, want het had hem niet tegengehouden in zijn eigen geestelijke evolutie.
Hij zag dat de mensen die hem zijn gifbeker hadden gegeven en de mensen die moorden, vernietigen en roddelen zichzelf voor eeuwen vastzetten aan de afbraak die ze in de wereld brengen.
De Socrates in onszelf
Socrates, Plato en de anderen zijn begonnen aan de bewustwording dat elke gedachte een wereld van licht of duisternis vertegenwoordigt.
Door elke gedachte bouwen we mee aan een sfeer van licht of duisternis in onszelf en in het hiernamaals.
De Universiteit van Christus diept deze filosofie verder uit door elke gedachte wijsgerig te onderzoeken op waarheid en liefde.
Wanneer de Socrates en de Plato in onszelf ontwaken, kunnen we kijken hoeveel harmonie en werkelijke eenheid met het leven elke gedachte vertolkt, en bezielen we alleen die gedachten die bijdragen aan een betere wereld in en buiten onszelf.
