gevoel verwoorden
Wanneer we denken vanuit ons gevoel, kunnen we onze ervaringen uit onze vorige levens gebruiken om ons te beschermen en te leiden.
‘Een kind leert een taal door woorden die het hoort, te koppelen aan een waarneming, een ervaring of een gevoel.’
Wat was er eerst?
Wat hebben we eerst gedaan: voelen of denken?
Zijn dit totaal verschillende activiteiten, of hebben ze een nauwe verwantschap?
Had de oermens gevoelens en gedachten?
Het artikel ‘gevoel’ verklaart waar ons gevoel vandaan komt.
Gevoel is het resultaat van al onze ervaringen in dit leven en in al onze vorige levens.
Door onze vorige levens worden we geboren met veel gevoel, want onze ziel brengt haar reïncarnerende gevoelsleven met zich mee.
Daardoor kunnen we als zuigeling al voelen, ja zelfs in de moederschoot voelen we reeds wat onze moeder beleeft.
Naarmate we opgroeien, wordt er gevoel in onszelf wakker wat hoort bij die levensfase.
Maar wanneer gaan we denken?
Wat is denken eigenlijk?
Met het woord ‘denken’ wordt meestal het innerlijk vormen van woorden en beelden bedoeld.
In elk leven krijgen we nieuwe woorden te verwerken, dikwijls is het zelfs een heel nieuwe taal.
Die taal moeten we aanleren, die is niet vanzelf beschikbaar bij onze geboorte.
Als zuigeling kunnen we ons gevoel nog niet met woorden aan onze ouders duidelijk maken.
Het opnemen en gebruiken van woorden vindt in elk leven weer plaats ná het voelen.
Aan het kind kunnen we reeds zien dat denken en voelen niet gelijktijdig ontstaan zijn.
Eerst was er voelen, en daarna kwam het denken in woorden.
Woorden leren
Een kind leert een taal door woorden die het hoort, te koppelen aan een waarneming, een ervaring of een gevoel.
De woorden worden door het gevoel van het kind opgenomen en later uitgesproken als de klanken gevormd kunnen worden.
Zo leert het kind zijn gevoelens te vertolken met de woorden die in dit leven aangeboden worden.
Het kind herhaalt in het kort de ontwikkeling die de mensheid heeft doorlopen.
Toen er nog geen woorden waren, kon men reeds waarnemen welke gevoelens de medemens beleefde door de gezichtsuitdrukking en de klanken die uitgestoten werden.
Pas veel later heeft de mens woorden zoals ‘jaloersheid’ en ‘haat’ bedacht, en kon hij die woorden gebruiken om gevoelens te verwoorden.
Op die wijze leerde hij zichzelf en de ander steeds beter kennen, omdat hij meer inzicht kreeg in het gevoelsleven van de ziel.
Voelend denken
Ook als volwassene kunnen we voelend denken.
Hierbij werkt ons gevoelsleven als bron van ons denken.
Als we voelend denken, putten we uit ons gevoel dat door onze vorige levens is opgebouwd.
Ons denken is dan eigenlijk bevoelen, we bevoelen de woorden die we in dit leven hebben geleerd om die woorden te kiezen die onze gevoelens het best vertolken.
Met die woorden verwoorden we dan ons gevoel.
Wanneer we denken vanuit ons gevoel, kunnen we in harmonie met ons gevoelsleven blijven, in verbinding met onszelf, met onze ziel.
We kunnen dan onze eigen ervaringen uit onze vorige levens bijvoorbeeld inzetten om ons in dit leven ergens tegen te beschermen.
We kunnen dan ons leven laten leiden door onze ziel, vanuit ons gevoelsleven.
Voorzichtigheid
In het boek ‘Zielsziekten van Gene Zijde bezien’ wordt een voorbeeld beschreven hoe de ziel zich vanuit het gevoelsleven in een nieuwe incarnatie beschermt.
Wanneer men zich in een vorig leven zodanig heeft overgegeven aan een hartstochtelijke liefde dat hierdoor het lichamelijke en geestelijke instorten volgde, dan zal in de volgende incarnatie die doorleefde ellende weer in het gevoelsleven wakker worden wanneer de liefde in aantocht is.
De mens voelt dan dat hij moet oppassen met die lichamelijke liefde.
Hij weet niet meer precies waarom, want die concrete ervaringen zijn in het onderbewustzijn weggezonken.
Maar hij voelt gevaar, hij voelt dat hij zich hierin kan verliezen, en zal nu een voorzichtigheid aan de dag leggen om de liefde te beleven.
Door zijn eigen gevoelsleven is de mens dan voorbereid en waakt hij over elke voetstap die gezet wordt in het nieuwe leven op aarde.
Wanneer hij vanuit zijn gevoel gedachten over de liefde vormt, kan hij denken als ervaringsdeskundige.
Dan staan die gedachten niet op drijfzand, maar op de vaste ondergrond van de eigen ervaringen uit vorige levens.
Denken als verstoffelijking van gevoel
De gedachten over voorzichtigheid in de liefde komen niet uit het niets, die gedachten ontstaan uit het gevoel.
Om van gevoel naar gedachte te komen, moet die gedachte zeven graden van ‘verstoffelijking’ ondergaan.
Gevoel op zich is ijl, gevoel kan niet gemeten worden met stoffelijke instrumenten.
Gedachten daarentegen zijn vastomlijnd, bepaalde woorden worden gebruikt om een gedachte te vormen, en deze woorden zijn stoffelijk, we kunnen deze woorden neerschrijven en uitspreken.
Gedachten zijn verstoffelijkt gevoel.
Dat gevoel kan in de materie verstoffelijkt worden door middel van woorden.
Mensen die ‘moeilijk uit hun woorden komen’ hebben het niet zo makkelijk om hun gevoel door de zeven graden van verstoffelijking heen te stuwen tot volledig gevormde gedachten.
Naast het denken kan gevoel ook op een andere wijze verstoffelijkt worden, bijvoorbeeld door piano te spelen of te schilderen.
De geproduceerde klanken van een piano zijn stoffelijk, we kunnen ze beluisteren.
De kleuren van een schilderij bestaan uit verfstof.
Maar het gevoel bepaalt of het muziekstuk ook aangenaam te beluisteren is, en of het schilderij je aanspreekt of niet.
Na-denken
Doordat gevoelens tot woorden verstoffelijkt werden, ontstond er ook de mogelijkheid om woorden aan een ander mens te geven en woorden van een ander te gebruiken om te denken.
Vele mensen denken tegenwoordig in gedachten die niet vanuit hun eigen gevoelsleven gevormd worden.
De mogelijkheden en gevaren van het na-denken van wat anderen bedacht hebben, komen aan bod in de artikelen ‘gedachten van een ander’ en ‘wat weten we zeker’.
