kennis bevoelen
Encyclopedische kennis is het denken van een ander. We kunnen die gedachten bevoelen om te bepalen of ze bij ons eigen denken passen.
Een schildering over reïncarnatie, ontvangen door Jozef Rulof
Gedachten van ons zelf
Het artikel ‘gevoel’ beschrijft hoe ons gevoelsleven ontstaan is uit alle ervaringen die we in dit leven en in onze vorige levens beleefd hebben.
Als mensen bijvoorbeeld een aangeboren gevoel hebben welke planten en kruiden gebruikt kunnen worden om wonden en ziekten te genezen, dan hebben ze die kennis in hun vorige levens opgebouwd.
Daarom kunnen we in ons gevoel iets ‘zeker weten’, wanneer we in ons verleden de concrete ervaringen hebben beleefd die ons die zekerheid door eigen ondervinding hebben gegeven.
Het artikel ‘van gevoel tot gedachte’ gaat over gedachten die uit ons gevoel ontstaan.
Dit zijn gedachten van onszelf, ze komen uit ons ‘zelf’, ons gevoel, onze ziel.
Wanneer mensen met een aangeboren kennis over kruiden hun gevoel verwoorden tot gedachten, kunnen ze bedenken welke planten geneeskrachtig zijn.
Deze gedachten zijn van henzelf, ze zijn niet aangeleerd in dit leven.
Doordat het gevoelsleven alle ervaringen uit vorige levens bevat, is elk mens oneindig diep in zijn gevoel.
Wanneer alle kennis uit dat gevoel opgeschreven zou kunnen worden, hoort bij elke ziel een heel dik levensboek.
Een nieuwe bladzijde in ons levensboek
De schildering hierboven is door Jozef Rulof mediamiek ontvangen.
Jozef heeft de volgende gedachten over deze afbeelding doorgegeven: Dit is nu de ‘dood’!
Maar als een moederlijke verschijning.
De dood is evolutie, is wedergeboorte!
De wedergeboorte als moeder zegt tegen de oude mens: ‘Gij zult vertrekken.
Uw bladzijde ligt open, máár, gij zult opnieuw geboren worden en wel als meisje, om het moederschap te beleven en te worden zoals ík ben!’
De wedergeboorte als moeder wijst in deze schildering met haar staf naar het levensboek van de ziel.
Hierin zal een nieuwe bladzijde beschreven worden, een nieuwe incarnatie.
Deze nieuwe bladzijde zal gevuld worden met de ervaringen die de ziel in het nieuwe leven zal beleven, wat zal leiden tot nieuwe gevoelens met nieuwe eigen gedachten.
Gedachten uit andere boeken
Tegenwoordig krijgt de ziel in elk nieuw leven ook met vele levensboeken van anderen te maken.
Door de toegenomen communicatiemiddelen krijgt de mens in de eenentwintigste eeuw heel veel kennis van anderen te verwerken.
Via internet is de collectieve kennis van de hele mensheid nu beschikbaar.
Al die encyclopedische kennis is in feite ‘het denken van een ander’.
In verhouding met ons eigen denken vanuit ons gevoelsleven krijgen we een veelvoud aan gedachten van anderen aangeboden.
Wat doen we daarmee?
Nemen we die gedachten over, en gaan we daar dan ook zelf mee denken?
Worden dat dan onze eigen gedachten?
En hoe weten we of die gedachten ‘waar’ zijn?
Ons gevoel gebruiken
Ook voor het beoordelen van encyclopedische kennis kunnen we te rade gaan bij ons eigen gevoel.
Wanneer we binnenkomende gedachten van een ander toetsen aan ons gevoel, kunnen we bepalen wat er door onze eigen ervaringen bevestigd wordt, en wat niet.
Ons gevoel gaat veel dieper dan we denken, omdat onze ziel alle ervaringen heeft opgeslagen uit al onze vorige levens.
Als we in dit leven of in een vorig leven een ervaring hebben beleefd die overeenkomt met wat we nu als gedachte van een ander ontvangen, dan zullen we die informatie aanvoelen als juist, omdat er in ons gevoelsleven een herkenning optreedt.
Daarom zullen sommige mensen bij het lezen van bijvoorbeeld het artikel ‘uittreding’ de aangeboden informatie onmiddellijk aanvaarden.
Lezers die een bijnadoodervaring hebben gehad, of lezers die in een vorig leven als priester in de tempels van het oude Egypte het uittreden hebben beoefend, kunnen vanuit hun eigen gevoel begrijpen wat erover uittreden geschreven wordt.
Voor lezers die in geen enkel leven een ervaring van uittreden hebben beleefd, kan de informatie vreemd overkomen.
Wat nooit zelf beleefd is, is vreemd voor het gevoelsleven, en wordt meestal als onjuist of onwaarschijnlijk beoordeeld.
Daarom zal de ene lezer alle boeken van Jozef Rulof verslinden als bevestiging van het eigen gevoelsleven, en zal de andere lezer er niets van geloven.
Het woord ‘geloven’ staat hier eigenlijk voor ‘voelen’.
Voelen is niet overdraagbaar, je voelt het of je voelt het niet.
Mensen die een ander willen overtuigen van hun waarheid, begrijpen niet dat elke ziel een hoogsteigen gevoelsboek heeft opgebouwd dat in eerste instantie bepaalt wat iemand als zijn eigen waarheid beleeft.
