ons gevoelscentrum
Via onze zonnevlecht als zenuwcentrum kunnen we ons gevoel laten spreken en ook bevoelen wat de ander ons heeft te vertellen.
‘En als onze maag samenkrimpt van angst of boosheid, weten we precies waar onze zonnevlecht zit.’
Zenuwcentrum bij onze maag
In het artikel ‘gevoel’ wordt beschreven hoe ons gevoelsleven opgebouwd is door onze ervaringen in dit leven en in al onze vorige levens.
Maar hoe gebeurt dit lichamelijk?
Waar komen onze gevoelens vanuit onze ziel in ons lichaam tot uiting, zodat we die lichamelijk kunnen voelen en kunnen verstoffelijken tot woorden, tot denken, tot handelingen?
Ter hoogte van onze maag zit een zenuwvlecht die geestelijk verbonden is met onze ziel.
Onze ziel stuwt onze gevoelens vanuit dit zenuwcentrum verder ons lichaam in.
Deze zenuwvlecht wordt ook de zonnevlecht genoemd.
Zenuwstelsel en hersenen
Ons gevoel wordt vanuit het zenuwcentrum bij de maag door het zenuwstelsel verder in ons lichaam geleid.
Via het centrale zenuwstelsel bereiken onze gevoelens onze hersenen, die daarna de juiste zenuwimpulsen uitsturen om onze gevoelens om te zetten in gesproken woorden, of in handelingen.
Deze omzetting van gevoelens tot woorden heeft de ziel in vele levens verfijnd.
In de prehistorie blafte de mens nog, zoals nu een hond.
De menselijke concentratie om het gevoelsleven te verstoffelijken tot onderscheiden woorden met de juiste intonatie kon maar opgebouwd worden naarmate het bewustzijn van de mens toenam.
In de loop van vele eeuwen heeft de ziel de hersenen aangepast aan haar gevoelsleven, zodat we nu genuanceerde en afgelijnde klanken kunnen produceren om ons in woorden verstaanbaar te maken.
In het artikel ‘hersenen’ wordt de verstoffelijking van gevoelens in het lichaam verder uitgediept.
Onze kern laten spreken
Wanneer we ons gevoel vanuit onze zonnevlecht tot uitgesproken woorden brengen, kunnen we onze kern laten spreken.
Dan bieden we onze medemens iets aan dat echt van onszelf is, van onze ziel.
Dan leven we in onze eigen werkelijkheid, en kunnen we onze waarheid aan een ander geven.
Maar dikwijls worden gedachten herhaald, die we van anderen hebben geleerd, en die we niet op universele waarheid hebben gecontroleerd.
Dan komen we in het grijze gebied dat we niet meer zeker weten wat we zeggen, en dat we niet meer met elkaar praten vanuit onze kern.
Meer hierover in de artikelen ‘gedachten van een ander’ en ‘wat weten we zeker’.
Voelend bewustzijn
Wanneer onze medemens ons antwoordt, komen die klanken via onze oren ons lichaam binnen.
Maar waar zetten we die klanken om in betekenis, waar ergens in ons lichaam bevoelen we die klanken om te weten wat de ander bedoelt?
Gebeurt dat in de hersenen, zoals de medische wetenschap denkt?
Voelen onze hersenen?
Volgens meester Zelanus bevoelen we die klanken in ons gevoelscentrum, onze zonnevlecht.
Wanneer die klanken via oren, hersenen en zenuwstelsel onze zonnevlecht hebben bereikt, kunnen we dankzij ons rijke gevoelsleven uitmaken wat we met die woorden van onze medemens kunnen aanvangen, en wat we daarop willen terugsturen.
En als onze maag samenkrimpt van angst of boosheid, weten we precies waar onze zonnevlecht zit.
Maar gelukkig kunnen we in onze buik ook de vlinders voelen van verliefdheid en liefde.
Zo kunnen we in onze zonnevlecht voelen wat een ander ons toestuurt.
In het artikel ‘gevoelsverbinding’ wordt beschreven dat dit aanvoelen ook telepathisch kan gebeuren, zonder stoffelijke overdracht van klanken.
