In het boek ‘Het Ontstaan van het Heelal’ wordt beschreven hoe Jozef Rulof drie weken lang niet kon slapen door een overspannen zenuwstelsel.

Uit deze beschrijving komen een aantal mogelijkheden naar voren om overspannenheid en slapeloosheid te voorkomen of op te lossen.

Hoe wordt men overspannen?

Ons zenuwstelsel kan veel innerlijke spanning aan, maar toch heeft het ook een grens.

Wanneer het zenuwstelsel voortdurend overladen wordt, dan kan die grens gepasseerd worden, zodat die gespannenheid overgaat in overspannenheid.

In de artikelen ‘zonnevlecht’ en ‘hersenen’ wordt beschreven hoe ons zenuwstelsel ons helpt in de verwerking van wat we beleven.

Wanneer we iets ervaren in de wereld om ons heen, dan bereiken de zintuiglijke indrukken van die gebeurtenis via ons zenuwstelsel ons gevoelscentrum, waar we deze indrukken bevoelen.

Onze gevoelens zenden we via ons zenuwstelsel terug in ons lichaam om die gevoelens te bedenken en te verwerken.

Hoe heftiger onze gevoelens zijn, hoe meer druk er op ons zenuwstelsel komt te staan.

Die druk kan nog lang blijven bestaan nadat we iets beleefd hebben.

Dikwijls kunnen we niet alles beleven op het moment dat een gebeurtenis plaatsvindt, omdat er te veel of te heftige gevoelens ontstaan.

De gevoelens die nog niet volledig beleefd zijn, worden dan ‘geparkeerd’.

Vanaf dat moment wachten deze opgeslagen gevoelens totdat het zenuwstelsel weer ruimte heeft om gevoelens te verwerken.

Jozef zijn zenuwstelsel was overspannen geraakt, omdat hij in korte tijd veel meer beleefd had, dan zijn lichaam kon verwerken.

Door middel van uittredingen uit zijn lichaam had zijn geestelijke leider Alcar hem niet alleen het ontstaan van het heelal laten beleven, maar tevens hoe de ziel in miljoenen levens haar lichaam heeft opgebouwd van ijle cel tot volwassen menselijke gestalte.

Jozef moest daarna al deze belevenissen verwerken in zijn aardse lichaam.

Dit gaf een grote onevenwichtigheid tussen wat hij geestelijk beleefd had, en wat hij lichamelijk verwerkt had.

Hoewel de oorzaak van dit onevenwicht anders is dan bij miljoenen andere mensen, is het gevolg te vergelijken: een overspannen zenuwstelsel.

Het belangrijkste middel om de overspannenheid op te lossen is een vorm van meditatie die door Alcar in het boek beschreven wordt.

Alcar raadde Jozef aan om rustig en systematisch alles na te lopen wat hij ervaren had, van het begin tot het einde.

Wanneer alle beleefde gevoelens en indrukken rustig overdacht worden, dan helpt dit om alle belevenissen te verwerken, en verdwijnt de druk van de ondoorleefde ervaringen.

De druk die op het zenuwstelsel staat ingesteld, is in feite niets anders dan de noodzaak om onze gevoelens te beleven, om ze ruimte te geven.

Als onze gevoelens kunnen uitdijen en tot gedachten gevormd worden, kunnen we ze duidelijker uit elkaar houden, want gedachten zijn duidelijker te onderscheiden dan gevoelens.

Alcar zegt dat de meeste mensen hetzelfde doen als ze in het hiernamaals aankomen.

Dan zonderen ze zich af om alles van hun aardse leven te overdenken.

Pas wanneer ze daarmee klaar zijn, kunnen ze al die ervaringen tot hun innerlijk bezit rekenen, en staan ze open voor nieuwe geestelijke ervaringen.

Jozef stond nu voor dezelfde taak.

Hij liet geen seconde onbenut en volgde alles waar hij met zijn leider was geweest.

Hij beleefde in gedachten opnieuw alle plaatsen waar de ziel geleefd had, en alle graden die het leven doorlopen had vanaf het ontstaan tot het huidige stadium.

Wanneer de druk niet te hoog is, kan het mediterend nabeleven voldoende ontspanning geven.

Bij Jozef was de druk echter te hoog opgelopen door de intense ervaringen.

Hij voelde op een gegeven moment de druk zo toenemen, dat hij helemaal niet meer kon slapen.

Hij rolde zich van de ene zijde op de andere, concentreerde zich op de slaap, maar niets hielp.

Meester Alcar maakte hem duidelijk dat het dan beter is om niet te willen slapen, omdat de zenuwen toch te gespannen zijn.

Het is nu beter voor hem om rustig verder te denken, totdat er een natuurlijke moeheid optreedt en hij voelt dat hij kan slapen.

Het geforceerd proberen te slapen heeft een tegengesteld effect, want dan doet hij niet wat hem kan vooruithelpen: mediterend nabeleven.

Het verwerken en bedenken van alle belevingen helpt meer dan het dagenlang rusten en in bed neerliggen zonder te denken.

Alcar bespreekt hier ook het gebruik van slaapmiddelen.

Wat deze middelen doen, is het lichaam en het zenuwstelsel verdoven.

Er treedt dan meestal een bepaalde slaap op, maar niet die diepe en verkwikkende slaap waarbij nieuwe lichamelijke krachten worden opgedaan.

Het gevolg is dat men moe wakker wordt.

De slaapmiddelen kunnen bovendien belemmeren of verhinderen dat men nog kan doen wat echt nodig is: mediterend overdenken en nabeleven.

De ontspanning kan wel ondersteund worden door een wandeling in de natuur en vooral langs de zee.

Ook een koude douche kan helpen, om de verhitte zenuwen tot rust te brengen.

Wanneer men al de problemen, al de zorgen, kortom alles wat de mens bezighoudt, gaat beleven totdat alle problemen doordacht zijn, dan kan men in het normale en rustige gevoelsleven terugkeren dat door de zorgen tijdelijk overheerst werd.

Wat overheerst, vraagt immers de volle aandacht en concentratie, om verwerkt te worden.

Wanneer de oorzaak van de slapeloosheid al verder terug in de tijd ligt, kan het nodig zijn om in gedachten tot het begin daarvan terug te keren.

Dat kan in de jeugd zijn, tot het eerste ogenblik dat men de slaap niet meer kon vatten, want daarin ligt de stoornis.

In die tijd is de stoornis ingetreden en in het geestelijke leven kunnen geen stukken worden overgeslagen, alles moet beleefd worden voordat het tot rust komt.

Dit is de eeuwige werking van het gevoelsleven van de ziel.

Wanneer slapeloosheid veroorzaakt wordt door een lichamelijke ziekte, is het natuurlijk belangrijk die lichamelijke ziekte te verhelpen indien mogelijk.

Ook bij hoofdpijn is het belangrijk te onderzoeken in hoeverre die door de zenuwspanning veroorzaakt wordt, of door een andere lichamelijke ziekte.

Uiteindelijk kwam Jozef zo ver, dat hij weer in slaap viel.

Toch raadde Alcar hem aan om de volgende dag verder te gaan met zijn meditatie.

Jozef had alles gevolgd van het begin van hun reis tot het laatste ogenblik, maar dat overdenken had dagenlang geduurd.

Hierdoor kon hij het geheel nog niet helder overzien.

Daarom begon hij opnieuw alles van het begin tot het einde te volgen, maar nu ging het vlugger.

Nu kon hij de lange weg die hij met zijn leider had gevolgd, sneller in gedachten volgen.

Steeds opnieuw overdacht hij alles vanaf het begin, totdat hij in een flits de gehele weg kon overzien.

Dan pas voelde hij dat al die belevenissen zijn innerlijk bezit waren geworden.

Nu zou hij ook lezingen kunnen geven en uren kunnen spreken over zijn reis, omdat hij alle ervaringen verwerkt had en ze hun juiste afgebakende plaats had gegeven in zijn voelen en denken.

Een dergelijke verwerking vindt niet plaats wanneer men in kringetjes blijft denken, wanneer bepaalde gedachten zich telkens maar gaan herhalen.

Net als bij andere vaardigheden kan men leren denken door het systematisch denken van begin naar einde te oefenen.

In het artikel ‘leren denken’ wordt hier dieper op ingegaan.

Overspannen en slapeloosheid -- Bronnen