(Meneer in de zaal): ‘U hebt het zojuist gehad over de wereld van het onbewuste.

Als we nu naar de Vierde Kosmische Graad gaan dan komt men vanuit de zevende sfeer eerst in de mentale gebieden, volgens de boeken.’

Juist.

‘Zijn de mentale gebieden dan gelijkgesteld met de wereld van het onbewuste voor de geboorte op aarde?’

Juist.

Kijk, u hebt hier de wereld van het onbewuste.

Omdat de hogere graden ...

U kunt dat lezen in ‘Een Blik in het Hiernamaals’.

U hebt zeven hellen, zeven graden van duisternissen.

Nu is, de wereld van het onbewuste is hier, die heeft te maken met de stoffelijke afstemming, met de levenswetten voor de aarde, waartoe gij behoort.

Maar we hebben vier, vijf, zes, en de zevende sfeer waarin de mens leeft die zich gereedmaakt voor de mentale gebieden; wéér de wereld van het onbewuste.

Maar die wereld is nu niet meer onbewust; wanneer u vanuit de zevende sfeer in die wereld oplost – ik heb u dat verleden verklaard, ik heb u dat ... Was u zondag niet bij mij? – dan blijft u bewust, want u gaat naar het eeuwigdurende goddelijke bewustzijn.

U bent straks niet meer slapende, u hebt geen eten en geen drinken meer nodig, u gaat naar een hogere bewustzijnsgraad voor stof, geest en ziel, uw persoonlijkheid.

Dus u blijft eeuwigdurend wakker, eeuwigdurend bewust.

Zie je, wij zijn al buiten de zevende sfeer, wij lossen aanstonds volkomen op en betreden dan het embryonale leven voor de Vierde Kosmische Graad, de wereld van het ónbewuste, die nu niet meer ónbewust is, want de mens heeft die werelden overwonnen.”

Vanzelfsprekend is, dat u aanstonds ook de geboorte, het evoluerende, wil ik u zeggen en verklaren, in de moeder wakker houdt.

Voelt u wel?

Ik heb u een beeld gegeven over Jeus, Jeus van moeder Crisje, dit instrument waardoor wij spreken; toen hij vier, vijf, de zesde, tussen de zesde en de zevende maand leefde, maakte meester Alcar hem wakker.

U leest bijvoorbeeld in ‘De Kringloop der Ziel’, in ‘Tussen Leven en Dood’ ...

In het Oosten, gaat u maar naar Brits-Indië, gaat u maar naar Tibet; er zijn daar kinderen geweest, zij gingen over op zeventig-, tachtigjarige leeftijd.

Een hogepriester, hij zegt: ‘Ik kom over die en die tijd terug.’

De mens nu, mijn broeders – komt er tot mij – die de zevende sfeer heeft bereikt, dus vanuit ons astrale geestelijke leven deze wetten aanvoelt, betreedt eerst de mentale gebieden, zinkt terug tot het embryonale bestaan voor de wedergeboorte en wordt ook voor deze ruimte door het vader- en moederschap aangetrokken.’

Dit Universum schiep dus de zeven overgangsstadia, maar is in verbinding met de geestelijke Astrale wereld van de zevende sfeer aan Gene Zijde, de mentale gebieden, zoals wij de ruimte voor deze wedergeboorte noemen.

Hierna wachten u de mentale gebieden.

Deze behoren tot de vierde kosmische en stoffelijke graad, waar wij opnieuw door het leven van God, als mens, worden aangetrokken.

Hoe hoger wij aan Gene Zijde, dus ín onze eigen geestelijke wereld kwamen, des te bewuster werd ons denken en voelen voor vader- en moederschap en de verdichtings- en uitdijingswetten.

Wij kunnen dus zeggen en aanvaarden, dat de zevende sfeer voor ons leven niet bewuster kan zijn dan de Vierde Kosmische Levensgraad aan bewustwording bezit.

Maar met dat verschil, mijn broeders, dat wij hier opnieuw een stoffelijke ruimte betreden.

Voor ons leven zijn dus de sferen geestelijk bewust, voor deze ruimte stoffelijk bewust, zodat wij opnieuw door de wedergeboorte een Goddelijke wereld mogen overwinnen en ons, door het vader- en moederschap deze oneindigheid eigen kunnen maken.

Heeft de ziel als mens dus de zevende sfeer aan Gene Zijde bereikt, dan maakt zij zich gereed om de Vierde Kosmische Levensgraad te betreden en aanvaardt opnieuw het „Embryonale” bestaan.