‘Wat ge zaait zult ge oogsten.’

Christus gebruikte een beeldspraak die door iedereen begrepen kon worden.

Omdat de mensheid daar niet voor openstond, kon Hij er toen niet bij vertellen dat het principe van ‘oorzaak en gevolg’ nog veel sterker geldt voor opeenvolgende levens.

De ‘Universiteit van Christus’ kan dat nu wel.

De meesters van deze universiteit hebben het onderliggende principe van ‘oorzaak en gevolg’ uiteengezet.

Zij hebben in de boeken van Jozef Rulof beschreven hoe onze ziel ervoor zorgt dat we onze disharmonische handelingen in hetzelfde of in een volgend leven corrigeren.

In het artikel ‘harmonie’ wordt toegelicht hoe onze ziel in wezen harmonisch is.

Als menselijke persoonlijkheid zijn we ons maar in beperkte mate bewust van deze harmonie, en hierdoor brengen we ons nog in disharmonie met het leven om ons heen.

Maar in een volgend leven is onze ziel stuwend om deze disharmonie weer op te lossen.

Als we bijvoorbeeld iets stelen, zal onze ziel stuwend worden om het gestolen goed terug te geven.

Onze ziel zal ons daartoe naar de juiste omstandigheden voeren, waardoor we ons van ons disharmonische verleden kunnen bevrijden.

Als persoonlijkheid vindt de mens dat meestal niet prettig, omdat hierdoor ongewenste levensomstandigheden ontstaan.

Maar de harmoniserende stuwing van onze ziel houdt pas op wanneer de disharmonie is opgelost, omdat pas daarna onze ziel haar harmonie met al het leven in dit aspect terugkrijgt en hierdoor verder kan groeien in bewustzijn en liefde.

In het boek ‘De Kringloop der Ziel’ beschrijft Lantos hoe het ‘oorzaak en gevolg’ als een rode draad door zijn opeenvolgende levens liep.

Tijdens zijn levens op aarde had hij zich dikwijls afgevraagd waarom bepaalde gevoelens hem stuwden en waarom hij in die specifieke levensomstandigheden terecht was gekomen.

Na deze levens werd hem dit in het hiernamaals verklaard door zijn geestelijke begeleider Emschor.

Zo legt Emschor hem bijvoorbeeld uit dat hij als geestelijke gids Lantos het gevoel had gegeven om afstand te doen van het omvangrijke landgoed met burcht waarvan Lantos erfgenaam was.

Emschor kon hierdoor bereiken dat dit landgoed teruggegeven werd aan de rechtmatige eigenaar van wie Emschor het had gestolen.

Maar wat had Lantos daar dan mee te maken?

Lantos was in een vorig leven de zoon van Emschor geweest.

In dat leven had Emschor dit landgoed geroofd.

Op het einde van zijn leven wilde hij dit landgoed teruggeven, maar Lantos weigerde dit toen af te staan.

In een later leven werd Lantos geboren op dit gestolen erfgoed als erfgenaam, zodat de disharmonie uit het verleden van beide zielen hersteld kon worden door het teruggeven van het landgoed.

Emschor toont Lantos nog andere oorzaken die in dat vorige leven ontstonden.

Lantos had toen een man gemarteld om afstand te doen van diens bezittingen.

Zijn slachtoffer zag hij in een volgend leven weer als de duistere geest die hem aanspoorde om zelfmoord te plegen.

Door die zelfmoord ontving Lantos een geestelijk lijden dat beschreven wordt in het artikel ‘euthanasie en zelfmoord’.

De duistere geest beleefde dit als wraak en liet hierdoor zijn gerichte haat los, die door de marteling was ontstaan.

Hierdoor kwam Lantos weer in harmonie met de ziel van zijn slachtoffer, want door het loslaten van de haat kon die ziel weer verder op zijn eigen evolutieweg.

Emschor legt ook uit waarom Lantos in zijn laatste leven op aarde niet het geluk had gekend om samen te kunnen zijn met zijn tweelingziel Marianne.

In dat leven was Lantos bevriend met Roni, ze waren beiden kunstenaars.

Op een bepaald moment kwam Roni op bezoek met zijn nieuwe vriendin.

Lantos herkende in haar zijn tweelingziel, en een sluimerende haat tussen Lantos en Roni laaide op.

Roni wilde Lantos bespringen, maar Lantos was sneller, greep een stuk steen en sloeg Roni dood.

Hiervoor kreeg Lantos levenslang, en daardoor kon hij Marianne zelfs niet meer ontmoeten.

Emschor toont Lantos wat de oorzaak was van dit gebeuren.

In een vorig leven hadden Lantos en Marianne samen Roni bedrogen.

Roni was toen getrouwd met Marianne, en Lantos was de minnaar van Marianne.

Roni werd zich toen bewust van dit vreemdgaan, en ontwikkelde hierdoor een haat naar Lantos.

In hun kunstenaarsleven voelde Marianne zich aangetrokken tot Roni.

Ze voelde dat ze bij hem wilde zijn, maar wist niet waarom.

Ze voelde niet dat haar ziel haar stuwde om de liefde terug te geven, die ze hem destijds onthouden had.

Doordat Lantos Roni had neergeslagen, was het ‘oorzaak en gevolg’ niet opgelost geraakt.

Marianne kon hierdoor namelijk de gestolen liefde niet teruggeven.

Hiervoor moest ze later opnieuw reïncarneren.

In haar laatste leven op aarde voelde ze zich opnieuw aangetrokken tot Roni, en trouwde ze met hem.

Haar huwelijk bracht haar geen geluk, want Roni was zijn haat naar haar nog niet kwijt.

Toch stuwde haar ziel haar om bij Roni te blijven, om zich eens en voorgoed van het eigen disharmonische verleden te bevrijden.

In dat laatste leven werd ze geholpen door Lantos als beschermengel.

Lantos had inmiddels zijn laatste aardse leven beleefd.

Vanuit zijn geestelijk leven volgde hij Marianne en kon hij haar af en toe helpen door haar ’s nachts te laten ‘uittreden’.

Dan waren de tweelingzielen even tezamen, waardoor Marianne de volgende ochtend weer nieuwe moed had verzameld om de gevolgen te dragen van wat ze ooit veroorzaakt had.

Lantos heeft na ‘De Kringloop der Ziel’ nog andere boeken geschreven via Jozef Rulof, zoals ‘Geestelijke Gaven’.

Daarin licht hij de werking van ‘oorzaak en gevolg’ nader toe door andere voorbeelden.

Zo belicht hij het geestelijke leven van een schrijver, die boeken vol hartstocht schreef.

Na dat aardse leven wilde deze ziel aan een hoger leven beginnen, om de sferen van licht in het hiernamaals te bereiken.

Telkens als iemand op aarde echter zijn hartstochtelijke romans leest, wordt hij teruggetrokken door zijn eigen creaties.

Hij beseft nu dat hij hiermee niet alleen de ziel van de lezer belemmert in haar geestelijke ontwikkeling, maar dat hierdoor ook zijn eigen evolutie tegengehouden wordt.

Zolang er één iemand zijn boeken mooi vindt, zal hij zich hier niet van kunnen bevrijden.

Hij hoopt dat zijn boeken ooit stukgelezen zullen zijn, maar dan nog moet er geen andere schrijver deze boeken mooi vinden en hiervan ideeën overnemen, want dan gaat zijn lijdensweg nog verder.

Gelukkig voor hem waren er in zijn tijd op aarde nog geen digitale boeken, want anders zou hij nog eeuwen langer in zijn eigen ‘oorzaak en gevolg’ kunnen vastzitten.

In het artikel ‘karma’ wordt het specifieke geval van ‘oorzaak en gevolg’ behandeld waarbij de oorzaak een moord betreft.

Die disharmonische handelingen pakt de ziel het eerste aan in volgende levens.

Daarna is de ziel stuwend om al het ‘oorzaak en gevolg’ op te lossen, totdat alle zielen die men ooit belast heeft, hiervan vrijgekomen zijn.

Daarna kan de ziel zich in de sferen van licht vrijmaken van al het aardse voelen en denken, om haar geestelijke evolutie voort te zetten.

Dan blijft ze bewust in harmonie met al het leven waar ze deel van uitmaakt.

De gevolgen van al haar handelingen zullen haar daarna het geluk en de liefde terugbrengen die ze aan het leven geeft.